- dać sobie radę z kimś, czymś
- спра́виться с ке́м-л., че́м-л.
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
dać sobie radę z kimś, czymś
Смотреть что такое "dać sobie radę z kimś, czymś" в других словарях:
uporać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, uporać sięam się, uporać sięa się, uporać sięają się {{/stl 8}}{{stl 7}} doprowadzić jakieś przedsięwzięcie do końca; załatwić, skończyć coś, dać sobie radę z kimś lub z czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Do wieczora… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rada — ż IV, CMs. radzie; lm D. rad 1. «to, co się doradza, porada; sposób zaradzenia czemuś» Dobra, mądra, praktyczna, życzliwa, cenna, przyjacielska rada. Potrzebować, szukać, zasięgać rady. Pomagać, służyć komuś radą. Prosić kogoś o radę. Słuchać… … Słownik języka polskiego
ład — 1. Bez ładu i składu «nieporządnie, byle jak, chaotycznie, bezładnie»: (...) i tak gadałem bez ładu i składu, kiedy Wołodia nagle jakby ocknął się i rzucił krótko: – Dość! R. Antoszewski, Kariera. Za Wersalem zaczynają się już rozległe… … Słownik frazeologiczny
ład — m IV, D. u, Ms. ładzie, blm «harmonijny układ czegoś; porządek» Utrzymać, zaprowadzić, zrobić ład. W domu panował ład. ◊ Bez ładu i składu «nieporządnie, byle jak, bezładnie» ◊ Doprowadzić coś do ładu «uporządkować coś, zaprowadzić porządek» ◊… … Słownik języka polskiego
poradzić — dk VIa, poradzićdzę, poradzićdzisz, poradzićradź, poradzićdził 1. «udzielić komuś rady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie, zalecić komuś środek na coś; doradzić» Poradził nam zaczekać. Poradzę ci, jak to zrobić. Poradziła mu, aby… … Słownik języka polskiego
uporać się — dk I, uporać sięam się, uporać sięasz się, uporać sięają się, uporać sięaj się, uporać sięał się «dać sobie radę z czymś (z kimś); załatwić coś, zrobić, skończyć coś» Uporać się z jakąś pracą. Uporać się z obiadem. Uporać się z przeciwnikami, z… … Słownik języka polskiego
rozum — m IV, D. u, Ms. rozummie; lm M. y, D. ów 1. «władza poznawcza umysłu ludzkiego, zdolność myślenia, poznawania, wykrywania związków zależności między postrzeganymi rzeczami, zjawiskami i formułowania sądów, orzekania o tych zjawiskach i… … Słownik języka polskiego
z — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę z, wchodząca także w skład dwuznaków: rz, cz, sz, dz» ◊ Od a do z «od początku do końca; wszystko» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II 1. «przyimek łączący się z… … Słownik języka polskiego
